Ο Κωκυτός, από το αρχαιοελληνικό ρήμα «κωκύω», που σημαίνει «κραυγάζω μετ’ οδύνης, θρηνώ»,[1] σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ήταν υποχθόνιος ποταμός, ένας από τους ποταμούς που διέρρεαν τον Άδη.[2] O Όμηρος, στην Οδύσσεια, ανέφερε ότι έσμιγε με τον Πυριφλεγέθοντα και χύνονταν μαζί με θορυβώδη καταρράκτη στον Αχέροντα.[3] Στον πλατωνικό διάλογο Φαίδων (114a) αναφέρεται ως ο ποταμός που ρίχνονταν οι ανθρωποκτόνοι, σε διάκριση με τους πατροκτόνους και μητροκτόνους που ρίχνονταν στον Πυριφλεγέθοντα. Επρόκειτο, σύμφωνα με τον μύθο, όχι για τους αμετανόητους ή στυγνούς εγκληματίες (αυτοί ρίχνονταν άπαξ δια παντός στον Τάρταρο), αλλά για εκείνους που είχαν δράσει εν θερμώ ή παρόμοιους λόγους και, στη συνέχεια, είχαν μετανοήσει για τις πράξεις τους. Όλοι αυτοί μετακινούνταν μεταξύ Τάρταρου και Αχερουσιάδος λίμνης δια μέσου των δυο ποταμών, έως ότου να λάβουν συγχώρεση από τα θύματά τους, τα οποία ικέτευαν με γοερά παρακάλια και ικεσίες.[4] Γνωστή νύμφη του Κωκυτού ήταν η Μίνθη, η οποία είχε προκαλέσει το ερωτικό ενδιαφέρον του Άδη και, συνεπεία αυτού, την εκδικητική μανία της Περσεφόνης ή της Δήμητρας