ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΣΟΥΛΙΟΥ

ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

ΤΩΝ 49 ΠΡΟΚΡΙΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ 2014.

Ετούτος ο Σεπτέμβρης, ο σκονισμένος κι άβρεχτος,

είχε την κιτρινίλα του θανάτου στον αέρα

κι ένα σημάδι απ’ το φιλί, παραγγελιά τ’ Αυγούστου,

να κλείσει τους λογαριασμούς.

Τούτος ο μήνας ο πικρός, λίγο πριν φύγει,

κατέβασ’ ένα μαύρο σύννεφο απ’ τον Κορύλα ως κάτω

κι έδωσε τόπο σ’ ένα πρώιμο κι ασήκωτο χειμώνα.

Και από τότε η θύμηση, ψυχρός βοριάς, ίδιος ληστής,

φυσάει μέσα στις καρδιές, τις κατακλέβει, τις πονάει

και τις παγώνει ακόμα

… ιδού θυσία μυστική

τετελειωμένη δορυφορείται

αναφέρει ο Παναγιώτης Τσαμάτος στο βιβλίο του ”Εν Παραμυθία τη 29-9-1943”.

29 Σεπτέμβρη 1943

29 Σεπτέμβρη 2014

Εβδομήντα ένα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την 29η Σεπτεμβρίου 1943.

Εβδομήντα ένα χρόνια μετά, η θυσία των 49 Προκρίτων μας, στο βωμό του αγώνα για την ελευθερία παραμένει πάντα ζωντανή, οι μνήμες διατηρούνται ανεξίτηλες και τα μηνύματα που εκπέμπει διαχρονικά.

Είναι για μας σημείο αναφοράς, πυξίδα που δείχνει το δρόμο να πορευτούμε, κάθε ένας προσωπικά και όλοι μαζί ως Δήμος, όπως μας έδειξαν, πρωτοπόροι και αμετακίνητοι από τις αξίες που και οι ίδιοι υπηρέτησαν με καθαρό βλέμμα και το κεφάλι ψηλά.

Η εκτέλεση των 49 Προκρίτων της Παραμυθιάς, αλλά και η αντιστασιακή δράση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, κατέχουν ξεχωριστή και βαρύνουσα θέση, όχι μόνο στη σύγχρονη Ελληνική ιστορία, αλλά και στην καθημερινή μας ζωή.

Αποτελούν ειδικά σήμερα, με τις δεκάδες ανά τον κόσμο πολεμικές συρράξεις, τα ανελεύθερα καθεστώτα και τη διάχυτη απειλή της τρομοκρατίας, ένα βαρύ ιστορικό και συναισθηματικό φορτίο, το οποίο καλούμαστε καθημερινά με τη στάση της ζωής μας να σηκώσουμε, να αποδείξουμε ότι αξίζουμε να αποτελούμε συνεχιστές και διαρκείς θεματοφύλακες της εθνικής, πολιτικής, πνευματικής ελευθερίας και της προσωπικής αξιοπρέπειας.

Η μνήμη σας είναι αιώνια, και μεις ως απόγονοί σας, εκτός από το ιερό χρέος να τη διαφυλάξουμε, οφείλουμε να διασφαλίσουμε για τις επόμενες γενιές το ”ΠΟΤΕ ΠΙΑ”

ΠΟΤΕ ΠΙΑ ΠΟΛΕΜΟ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΙΑ – ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Δεν είναι μνημόσυνο

το προσκλητήριο των Νεκρών.

Είναι σεισμός.

Σε κάθε << ΠΑΡΩΝ >>

σιέται η γη

κι ανοίγονται

δρόμοι φαρδοί

που φτάνουν στον Άδη.

Είναι κατάρα

που κυνηγάει αιώνια

αυτούς που τόλμησαν

τη μεγάλη σφαγή.

Είναι όρκος

κι ελπίδα

κι ευχή.

Για ένα

πέρα από τα πανώ

και τα συνθήματα

ΠΟΤΕ ΠΙΑ!